ΦΑΡΟΣ ΤΑΙΝΑΡΟΥ Κάβο Ματαπά

Σχετικές συνδέσεις:

http://www.mani.org.gr/arhitektoniki/far_tain/tain.htm και : http://www.mani.org.gr/fonimanis/2003/05_farof.htm

Ο φάρος δεσπόζει στο φημισμένο Κάβο Ματαπά όπως το λένε οι ναυτικοί, το Ακρωτήριο Ταίναρο που λογχίζει τη Μεσόγειο. Ειναι ο νοτιότερος φάρος της ανατολικής Ηπειρωτικής Ευρώπης. Κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Ο τετράγωνος πύργος του, ύψους 16 μέτρων, στέφεται ακόμη από τον διώροφο μεταλλικό κλωβό με τον φωτιστικό μηχανισμό και το περιστροφικό διοπτρικό. Η πρώτη ανακαίνιση του φάρου έγινε στα 1930. Στα χρόνια της Κατοχής, κατα την διάρκεια του Β Παγκοσμιου πολέμου παρέμεινε σβηστός καθώς έπαψε να λειτουργεί και επαναλειτούργησε το 1947 στο πλαισιο της ανασυγκρότησης του φαρικού δικτύου. Στα 1950, μετά τη δεύτερη ανακαίνιση τοποθετήθηκαν νέα μηχανήματα πετρελαιου τα οποία αντικατέστησαν τον προσωρινό αυτόματο πυρσό ασετυλίνης και φιλοξενούσε 3 φαροφύλακες. Το 1982 εγινε η αυτοματοποίηση του και η μετατροπή του σε ηλιακό Ο πύργος του φάρου, τετράγωνος ύψους 16 μέτρων , είναι δείγμα υψηλού πύργου προστατευόμενο από δυσμενεις καιρικές συνθήκες, αντι της στρογγυλής ή οκτάγωνης κατασκευης καθως περιορίζεται στη λιγότερο δαπανηρή τετράγωνη μορφή δεδομένου ότι το συγκεκριένο σημείο προστατευεται απο τους βόρειους ανέμους.

Φωτοβολία φάρου 19 ναυτικά μίλια και εστιακό ύψος 41 μέτρα

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα το ακρωτήριο είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως: ο Ταίναρος, η Ταίναρος, το Ταίναρον, η Ταιναρία άκρα, η Ταιναρία ακτή, ο κάβο-Ταίναρος, ο κάβο-Μεταπάς, ο κάβο-Ματαπάς, ο Κάβος της Μάνης, ο Βραχίων της Μάνης (Brazzo di Maina), το Κριτήοι, ο Λίθος, το Φανάρι. Αποτελεί μίαν χερσονησίδα μήκους 2 1/2 μιλίων, η οποία τερματίζει τον Ταυγετο με ένα μικρό ισθμό. Στο ένα μέρος και στο άλλο του ισθμού αυτού υπάρχουν δύο «αμφίπυγοι» λιμένες, το Πορτοκάγιο (Ψαμαθούς) ανατολικά και το Μαρμάρι (Αχίλλειον) δυτικά.